Amor vincit SM

Gorąco dziękuję WAM wszystkich, dzięki których udało mi się uzbierać fundusze na jesień, żeby nie przerywać kuracji. Z jednej strony wstyd, że musiałam Was prosić o pomoc, z drugiej ogromna wdzięczność, a z trzeciej zachwyt, że tyle bezinteresownej życzliwości i dobra jest na tym świecie. Przekonałam się o tym dopiero jak zachorowałam. Nigdy nie zostałam sama i zawsze mogłam liczyć na pomoc. Pomoc i osób bliskich i nawet całkiem nieznajomych. Dziękuję dzisiaj Wam wszystkim i każdemu z osobna. Z całego serca. Brak mi słów, które wyrażą jak bardzo mi pomogliście i jak bardzo doceniam. A dobro jest wszędzie. Czekałam kilka dni temu w gdańskim szpitalu na badanie. Opóźnienie było wielkie, bo 6-godzinne. Jako, że pod szpitalem czekał na mnie mąż z dwójką maluchów, pani, która czekała tyle godzin i jeszcze w dodatku przyjechała z daleka – puściła mnie w kolejce. A każde badanie trwało co najmniej pół godziny. Brat tej pani spytał o mój numer KRS, jak usłyszał kawałek mojej historii w...

Chciałam dzisiaj wszem i wobec ogłosić radosną nowinę. Przynajmniej dla mnie:) Moja noga zaczyna działać, tak jak ją Pan Bóg stworzył!   Chodzę bez laski. SAMA! Może nie wygląda to najpiękniej, ale daję radę. Ćwiczę, ćwiczę i są efekty. Jestem z siebie dumna:) Od razu i humorek lepszy i dzieciakami się łatwiej zajmować i perspektywy na spędzanie wolnego czasu się poszerzają… Wykraczają już poza cztery ściany, bo dobrze sobie radzę na schodach. I od razu mnie ciągnie na plażę, na rodzinne spacery i nie tylko :) A już było ciężko i z nogą i z głową. Myślałam nawet, że mieszkanie trzeba będzie zmienić na jakieś z windą i opiekunkę zatrudnić dla maluchów… I bałam się, że moje życie się skończyło. Przynajmniej takie jakie znałam. W ogóle mój mąż mi zrobił ostatnio wspaniałą niespodziankę. Znalazł numer mojego shihana (przez diagnozą trenowałam karate kyokushin przez kilka lat) i nic mi nie mówiąc umówił się z nim. Kochany shihan dał mu dla mnie dwie koszulki, w tym z tegorocznego ...