Amor vincit SM

Eric Emmanuel Schmitt. Pewnie słyszeliście to nazwisko. Francuski powieściopisarz, dramaturg. Piszę dziś do Was z głębi serca i na świeżo, bo właśnie skończyłam czytać dramat "Intrygantki" i cały czas jestem pod ogromnym wrażeniem. Eric Emmanuel Schmitt jest pierwszym autorem, którego poznałam odkąd odkryłam dla siebie mistycyzm, który zdaje się ubierać w słowa, to co we mnie głęboko tkwi i do czego, mniej więcej rok temu, zaczęłam się zbliżać, powoli, powoli, zbliżać . Cytując za jedną z jego powieści, jestem jedną nogą zakorzeniona w racjonalizmie, drugą w mistycyzmie. Mistyk by na to powiedział, że wobec tego każda z moich nóg tkwi głęboko w racjonalizmie. Staram się te nogi stopniowo uwalniać. Z jakim sukcesem przyjdzie mi ocenić w odpowiednim czasie. W czasie, w którym żadne oceny nie będą miały już najmniejszego znaczenia. Schemat, schemat. Czytacie to i co? I schemat. Oo znalazła się mistyczka. Tak, ta sama, która jeszcze jakiś czas temu, podobne rzeczy wygadywała o Da...

Tak, nowy rok już w pełni. Już zdążyliśmy zapomnieć o niektórych noworocznych postanowieniach. Dla mnie początek każdego roku wiąże się niezmiennie z początkiem proszenia Was o pomoc. Tak, znowu będę jęczeć i prosić o 1% podatku;) Jeśli masz kogoś, komu w ten sposób pomagasz, to możesz sobie śmiało oszczędzić czytania dalszej części tej notki. W tym roku, pierwszy raz będę zbierać fundusze z 1% na konto nowej fundacji - Dobro Powraca. U nich, w przeciwieństwie do PTSR mam pewność, że całość kwoty, którą otrzymam wpłynie na moje subkonto, z pominięciem opłat manipulacyjnych. O mechanizmie subkonta już pisałam. Ale przypomnę, żebyście sobie nie myśleli, że "eee tam, po co mam ją wpisywać, pójdzie i przebaluje zamiast się leczyć". Otóż procedura zakupu leku z funduszy zgromadzonych na subkoncie wygląda tak: 1. zamawiam lek w aptece 2. apteka zamawia go w hurtowni 3. apteka (bądź ja) wysyła fakturę proforma na adres Fundacji 4. Fundacja robi przelew na konto apteki 5. mogę...

Cześć kochani, Wiecie, że dopiero minął pierwszy tydzień nowego roku? A już się tyle zdążyło wydarzyć. W Nowy Rok, moje dzieci były gospodarzami noworocznego obiadu. Nakrywały stół, przynosiły potrawy, nalewały napoje i chodziły dumne jak pawie. W poniedziałek byliśmy w Gdyni w dziecięcej sali zabaw. Sala (nie pamiętam nazwy) jak nigdy. W środku wielki dmuchany zamek, a  labirynty ścieżek takie że musiałam pomagać Jackowi dotrzeć do niektórych zjeżdżalni i wcale nie było mi łatwo. Na dmuchanym zamku oczywiście nie zdołałam zrobić ani jednego dobrego zdjęcia (chociaż zrobiłam 20), bo ruszało się to to z szaleństwem w oczach i krzykiem na ustach odbijając się od ścian w tempie, które było ponad możliwości mojego aparatu. Ich pierwszy dmuchany zamek. Radość dzika. Było mnóstwo dzieciaków, ale Asia z Jackiem cały czas biegali tylko ze swoim Piotrusiem, synkiem cioci Marty. A jaki numer nam zrobiła Asia! Były urodzinki jakiejś dziewczynki w sali obok. Słodycze, tort, śpiewanie i malowa...

Witam Was w Nowym Roku! Mam nadzieję i tego Wam z serca życzę - że przyniesie Wam on mnóstwo sukcesów, radości i dumy. Sama stojąc u progu nowego, jestem pełna nadziei. Czuję, że będzie to dla nas dobry rok. Dzieci coraz starsze, coraz więcej możliwości się przed nami otwiera. Coraz głębiej i bardziej świadomie doświadczają świata, który z wielką pasją im pokazuję. A ja się staję coraz spokojniejsza, nie martwię się już tak swoim zdrowiem i biorę z wdzięcznością wszystko, co los przynosi. Także mamy z dzieciakami dobrą bazę, na dobry rok 2015. Co dokładnie przyniesie? Któż to wie. Ale ile będzie z tego radości? To już, w co głęboko wierzę, zależy od nas samych. A wczoraj moje skarby były na swoim pierwszym balu sylwestrowym! Skromna dokumentacja pozostała i prezentuję fragment. Dla Asiuni brawa za walkę z nieśmiałością, jestem strasznie dumna!