Amor vincit SM

Jaki ładny dzień. Mogłabym dziś posadzić drzewo. Ale pech chciał, że na niedzielnym grillu Jacusiowym przeziębiłam się paskudnie. I teraz sobie kaszlę, smarkam i popijam szałwię z miodem (znowu). Wady i zalety najdroższej na świecie immunosupresji. A urodzinowa impreza Jacuchy… Przednia. Nawet pogoda dopisała. I goście przede wszystkim!! W tym zobaczyłam jedną osobę niewidzianą od lat (dziękuję za niespodziankę, Aniu!). Dopisały też prezenty. Nie sposób wymienić tego wszystkiego. Jacuś dostał tyle zabawek, że bagażnik pełen. Nawet mój wózek musiał zostać tam w garażu (grill był u dziadków), bo nie miał szans się zmieścić. Co jeszcze dopisało? Humory!! Jacuś się bawił ze swoimi kolegami (małą Justyną, małym Piotrusiem i troszkę większym Pawełkiem). Bawili się wybornie. Z ciocią Agatą, z wujkiem Mariuszem… Małe zabierały sobie nawzajem prezenty, walkom nie było końca. A mama ze starszymi gośćmi sobie poplotkowała przy stole. Przy różnych pysznych pysznościach. Grillowych i nie grillo...

Mój ukochany Synku. Już dwa lata z nami jesteś. Nie, dużo dłużej! Matką czułam się już od pierwszego ciążowego testu. I fikałeś w brzuszku, dając mi wielką radość. A potem przywitałam Cię na świecie. Od tamtego czasu zmieniasz się z każdym dniem. Robisz się coraz mądrzejszy, sprytniejszy. Uwielbiam Twoje nowe słowa. Twoje naiwne, dziecinne spojrzenie na świat. Przez to jesteś taki twórczy… Podziwiam Cię za to, patrzysz na wszystko, bez żadnych ram, ze granic. I nie wiedząc, że coś nie może się udać – robisz to. Kocham Cię, jak to mówią, stąd do księżyca i z powrotem. Kocham też to, jak ty mnie kochasz. Kocham Twoją radość. Twoje przywiązanie do Siostry. Twoją dziecięcą niecierpliwość. Twoje emocje, które zawsze są tu i teraz i widoczne na całym Jacusiu. Twoje, zaskakująco dojrzałe poczucie humoru. I jeszcze dojrzalszą empatię. Tworzysz mnie każdego dnia. I moje dni. I moją duszę. Kocham Cię Synku.

Piaskownica wkopana. Piasek przydźwigany i wsypany (panu Kajetanowi dziękujemy za pomoc!). Prezent Jacusia gotowy. I nawet odebrany. Wczoraj ją testował z kolegą Maksiem. Porządne testy jeszcze przed nami, jak będzie cieplej. Bo nam wiosna coś przerywa. A w niedzielę grill Jacusia. Ma być 5 stopni, haha. A tak się człowiek modlił, żeby nie padało. No i ma nie padać. Mam nadzieję, że goście nie zawiodą i się nie przestraszą. Będą koce! ;) I kominek w środku. Moje samopoczucie doskonale. Dobry weekend przed nami. A ja uwielbiam planować (tyle co mogę ;). Jutro urodziny innego Jacusiowego kolegi Piotrusia. Jacek jeszcze Piotrusia nie poznał, ale wczoraj ładnie szykował Piotrusiowi kartkę z mamą. Piotruś urodził się dzień wcześniej niż Jacek. W niedzielę nas nawiedzi z rodzinką. Urodzinki będą się odbywały u dziadków Jacka, jako że mama potrzebuje trochę pomocy w przygotowaniach. Przewidujemy wiele atrakcji :) Postaram się zrobić zdjęcia i potem tutaj pokazać. Jeśli oczywiście nie będę...

Dzień dobry (mam nadzieję, że dla Ciebie też:).  Wczoraj w Radiu Gdańsk w Fabryce Reportażu był o mnie reportaż autorstwa Magdy Świerczyńskiej. Madzia pokazała, co potrafi, słuchałam z wielką przyjemnością, że taka ładna rzecz wyszła z naszej gadaniny (mojej, dzieci, mojego taty i Agatki N.). Jeśli spaliście wtedy albo nie dotarł news na fejsie możecie posłuchać na stronie Radia Gdańsk . A reportaż powstał, żeby PIT-owi „spóźnialscy” wiedzieli, że mogą mi pomóc, jeśli jeszcze nie zdecydowali, komu pomogą swoim 1% podatku. Dziękuję Ci gorąco Madzia!:* Właśnie kurier przyniósł prezent na Jacusia rodzinki. Piaskownicę :) Będę dziś kopać dziurę, hihi. A że czuję się lepiej i przede wszystkim SPOKOJNIEJ, to śmiało mogę się za to zabierać. Aha, no i Michał wpada, żeby mi masaż zrobić dziś też. Dobry dzień się szykuje. No i pogoda.. cały dzień można siedzieć w ogrodzie, ku uciesze Jacusia. Który, jak wraca do domu, nie chce zdejmować kurtki i marudzi – „oghodu”, żeby wyjść do ogrodu, ...

Tak chciałam odpuścić sobie pisanie na blogu na jakiś czas, bo mam naprawdę słaby nastrój. Ale postanowiłam się pojawić. Przecież po to tu jestem. Nie tylko po to żeby pisać miłe i radosne posty, ale też pożalić się, jak jest ciężko. A czasem niestety bywa. I teraz jakoś nie mogę tego udźwignąć. Sytuacji w jakiej znalazła się nasza rodzina. I pogorszenia mojego stanu zdrowia i samopoczucia (od zeszłego niedzieli) – ciężko się ruszać i dużo rzeczy dolega naraz. Te dwie rzeczy, razem z chorobą córeczki (biegunki i wymioty, już trzeci dzień), sprawiają, że nie mam motywacji do niczego. A jeśli się coś uda zrobić – przyjemności robienia tego. Nie mam siły. Ciężko mi jest, ale też ciężko wszystkim dookoła (z różnych własnych powodów), więc też jakoś samotnie mi w tych problemach. Smutno i samotnie. Poradzę sobie pewnie. Tylko jakim kosztem, za jaką cenę… A rzeczy blisko mnie mają wyraźnie negatywny kierunek. I bardzo mało zależy ode mnie. Smutno.  Cały czas jestem niezmiennie wd...

Jak tam, dobry macie poniedziałek? Podobno bywają dobre.. Ja za to miałam masakryczny weekend. Wymagający i ruchowo i siłowo. I od razu, od soboty wieczorem, byłam wrakiem człowieka. Noga nie chciała działać, pęcherz też, oko w ogóle się zbuntowało. Jednak fakt, że mam opiekunkę (pon-pt) to bezcenna sprawa. Sama po prostu sobie nie radzę, niezależnie od tego jak trudno mi to przyznać. A cóż, taka jest prawda. Jeszcze wczoraj Jacek zrobił sobie wielką śliwę na czole. Potem połknął kamień z ogrodu (mnie tam nie było). Też się wściekłam, wiadomo. To był kawałek tynku. Taki ostry. Wiem, bo drugi miała w ręce… Może nie przejść przez Jacka tak lekko i łatwo. Teraz też, jak się obudziłam – zero woli do zrobienia czegokolwiek. I smutno. Wczoraj nawet przy Jacku nie potrafiłam powstrzymać płaczu. A on taki empatyczny… położył się ze mną na łóżku, dał mi swojego misia, głaskał po głowie, dawał buziaki… Dobre dziecko. Chociaż chwilę wcześniej ugryzł Asię do krwi, bo mu samochód zabierała. Tak...

Zgadnijcie, co mnie dziś obudziło. Śpiewanie Jacka! Takiej wspaniałej pobudki już dawno nie miałam. Chyba nawet w życiu. Odsłaniamy roletę, patrzymy przez okno, a tu wiosna. Zapowiada się piękny dzień. Wczoraj natomiast świętowaliśmy międzynarodowy dzień czekolady. Zajadając marchewki, takie surowe. A zaraz pewnie wybierzemy się do ogródka na poszukiwanie wiosny.

Cześć moi mili :) Jak Wam mija dzień? Ja popijam sobie herbatkę z miodem i postanowiłam napisać parę słów. Niedawno usłyszałam, że dzieci są moją siłą. I tak sobie myślę. Dużo w tym prawdy. Ale chwilę później przyszła refleksja. Jak to? Moją siłą są dzieci? Nie. Dzieci nie są moją siłą. Dzieci są motywacją, żebym w trudnych momentach dokopała się do mojej własnej siły. Żebym szukała jej w sobie do skutku. Bo ktoś inny jej potrzebuje. Prawda – jest to najlepsza i najwdzięczniejsza motywacja. I to do wszystkiego – od wstania z łóżka, do walki z chorobą. Ale tylko motywacją. One są siłą. Swoją siłą. Której potrzebują codziennie, żeby poznawać świat i mierzyć się z jego wyzwaniami (dla takiego małego, to naprawdę dużo rzeczy jest wyzwaniem). Matki przecież nie są po to, by czerpać dziecięcą siłę. Mamy swoją. Schowaną czasem i przykrytą – smutkiem, depresją, trudnymi rzeczami, problemami zdrowotnymi. Ale siłę. Do której możemy sięgnąć. I dzieci wspaniale do tego motywują. Miłość do dzie...

Witajcie! Ale miałam fajny weekend. Mam nadzieję, że Wy też :) Byłam w galerii – dzikie tłumy nawet na dachu nie było miejsc. Śliczną bransoletkę sobie kupiłam, taką tęczową, wiosenną. To był ten weekend rabatów, stąd te tłumy w co drugim sklepie.. Ale mi nie przeszkadzało. Zakupy były na siedząco, a ludzie byli bardzo mili i puszczali mnie :) A wczoraj pojechaliśmy z dzieciakami do dziadków. Jacuś dał popalić. W kościele też – na coraz więcej sobie pozwala. Trzeba czuwać. A i czasem to nie wystarcza, bo Małe potrafi już tak przechytrzyć człowieka… Nie wiem, czy o tym pisałam, ale na pytanie „kto puścił bąka?” zawsze odpowiada „Asia!”. A jak chce wejść na stół z krzesła (a ja na nim siedzę, więc nie może na nie wejść), to łapie mnie za rękę, ściąga mnie z krzesła i udaje że chce mnie gdzieś zaprowadzić. A potem odwraca się i myk – już jest na krześle. I zaraz na stole, jak mama nie zdąży uratować sytuacji. Inteligentna bestia. I bunt dwulatka bez dwóch zdań (cóż, urodzinki za pasem!). ...

Masaż rewelacyjny. Czułam się po nim, jak nowonarodzona. Zero spastyki w plecach. Trochę ogólnego rozbicia, jak to po pierwszym masażu, ale nic w porównaniu z ulgą. A Pan Masażysta bardzo miła osoba. I jaki profesjonalista - kopalnia wiedzy o holistycznym podejściu do człowieka i alternatywnej medycynie. Jacuś nam się zrobił trochę marudny. Jakby sam nie wiedział czego chce. 3 dni mieliśmy przerwy we wspólnych kąpielach (przez jego biegunkę) i może po prostu chce więcej zainteresowania i miłości… Wczoraj znowu kąpał się z mamą (uwielbia zabawy wodne) i zobaczymy, czy dziś też da popalić… Mam nadzieję to że to nie jest słynny bunt dwulatka. I że nie czeka mnie kilkumiesięczna przeprawa z buntującą się Jacuchą. Urodziny ma 28 kwietnia, to już za chwilę… Wczoraj była u mnie Agatka. Obiecałam, że nic nie powiem, więc powiem tylko, że było miło, miałam wspaniały dzień i Jacuś uwielbia Agatkę :) I dostał kotka! Potem wszędzie chodził z tym kotkiem, wieszał i wiadomo – musiał z nim sp...

Zdjęcia oddane ostatnio do wywołania już są!! Uwielbiam wywoływać zdjęcia. Od wybierania i wysyłania do fotografa na stronkę, poprzez oglądanie i dzielenie chronologiczne, aż do układania w albumie. I oczywiście pokazywania wszystkim znajomym, którzy do nas przychodzą. Tak jest, wszyscy muszą obowiązkowo przejść przez oglądanie zdjęć moich cudownych dzieciaków, hehe. No żartuję. Przecież to przywilej, a nie obowiązek ;) Tyle dobrego w lodówce, sama nie wiem od czego zacząć śniadanie… moja ulubiona sałatka warzywna, mazurek, pasztet mamowy, zapiekanka z makaronu (tak Anka, jedna z najlepszych, jakie jadłam!). Od takiego dobrobytu to tylko się człowiek pasie ;) Lubię ten poświąteczny czas. Aha, no i a propos mojego zdrowia… Postanowiłam zainwestować w siebie i zacząć masaże. Dziś o 12 przyjeżdża do mnie Pan Masażysta. Tak sobie wczoraj pomyślałam, że przecież marzę o masażu już od stycznia, odkąd Karol się mnie wyparł, więc postanowiłam dać trochę zdrowia i ulgi moim spastycznym ...

Dobre były Święta. Rodzinno-towarzyskie. Wszyscy się zachwycali Małymi i mi serce rosło :) A propos Małych – wczoraj w kościele były chrzty dzieciaków. I jak Jacuś wlazł na schodki pod ołtarzem żeby zobaczyć, co się dzieje przy chrzcielnicy, to nie mogłam go stamtąd ściągnąć (pierwszy raz tam wszedł). Aż mój tata interweniował i zabrał Jacka. Który oczywiście wył na pół kościoła. Ale wstyd. Ale poza tym w kościele zachowuje się bardzo grzecznie -   bawi się z innymi małymi dziećmi w zakrystii, spaceruje, nie dotyka, czego nie wolno, nie gada, nie krzyczy, nie jęczy (w przeciwieństwie do małej Asi). Cud miód :) Ale jak święciliśmy koszyczek, to nie chciał oddać naszych jajek do darów :) Taki jest zabawny. I kochany! Wczoraj zepsuł się nam pistolet na wodę. I dostaliśmy tylko, bez odwdzięczania się. Ale Jacucha się cieszył i tak, nawet podawał psikające sprzęta ludziom, żeby go lali. Oj gadam dużo o dzieciach, tak fakt. Ale ciężko się tym nie dzielić :) A jak ja spędziłam Święta? W...