Lekowy fundusz

Kochani! Ale miałam dobry początek dnia! Dostałam właśnie bilans mojego subkonta przy Polskim Towarzystwie Stwardnienia Rozsianego. Okazuje się, że z Waszych wpłat styczniowych (po moich wystąpieniach w TV, gazecie i Radiu Gdańsk) starczy mi na zakup Gilenyi spokojnie do czasu rozliczenia 1% podatku jesienią! Kompletnie się tego nie spodziewałam. Nie macie pojęcia, jaka to dla mnie ulga. I poczucie bezpieczeństwa. Że mogę teraz do jesieni spokojnie zatroszczyć się o moją rodzinę, nie myśląc o tym, skąd wezmę fundusze na leki. Na dzień dzisiejszy – już opłaciłam dwie faktury za GILENYE (tzn. PTSR zapłaciło aptece, która mi potem wydała leki). Dzięki niej już chodzę lepiej (wyszłam z domu O KULACH – nie na wózku!). I jakby trochę bardziej kontroluję swój pęcherz (duuużo mniej krępujących sytuacji) . I nogi (znacznie mniejsza niezborność ruchów). Niestety nie jestem w stanie podziękować każdemu kto mi pomógł. Ze względu na ustawę o ochronie danych osobowych, Fundacja nie mogła przekazać mi danych osób, które pomogły (chociaż dzwoniłam, próbowałam i nawet przygotowałam wzór kartki pocztowej, którą WAM wyślę, żeby chociaż symbolicznie podziękować). Jednakże w tym miejscu dziękuję z całego serca każdemu kto mi pomógł – w jakikolwiek sposób – czy przez pomoc finansową, czy przez modlitwę, czy dobre słowa wysłane na maila. Jestem bardzo wdzięczna. Brakuje mi słów. Przepraszam, że wpis jest chaotyczny, ale jestem strasznie wzruszona. Dziękuję z całego serca. Słowa może małe – ale wyrażają wdzięczność. Szczerą. Głęboką. Nie wiem, co powiedzieć. Bez WAS nie byłoby mnie w tym kształcie, co jestem teraz. Dziękuję. 

PS. Mam nadzieję, że nie obrazisz się, że nie podziękowałam Ci osobiście. Uwiera mnie to bardzo, możesz mi wierzyć :/