O naszej osobistej mocy

Cześć kochani. Dzisiaj o naszej osobistej mocy. Tak jest, jeszcze troszkę o potędze naszych własnych myśli. Jesteśmy czymś więcej, niż tylko naszym ciałem. Dużo, dużo więcej. Fakt, nie jesteśmy wszystkiego świadomi stąd tutaj. Ale, czy nie zdarzyło się Wam, że w życiu, dzieje się „akurat przypadkiem” coś,  o czym wcześniej myśleliście? Jakieś „znaki” od wszechświata? Że nie jesteśmy sami, że nasze myśli są słyszane? To się dzieje. 

Mam swoją teorię, po co się dzieje… Myślę, że takie „zbiegi okoliczności” czy też „znaki z góry”, dzieją się po to, żebyśmy uzmysłowili sobie rzeczy. Przede wszystkim fakt, że nie jesteśmy sami, budujące. 

I druga rzecz – jak ważne jest to, o czym myślimy (swoiste ‘obudź się, wszystko, co pomyślisz ma znaczenie, może ci pomóc, ale też może ci zaszkodzić’). Kiedyś tak tłumaczyłam dzieciom, jaka jest moc ludzkich myśli. Wyobraź sobie, że masz w dłoni kubek gorącej herbaty. Pełny. I musisz z nim zejść po schodach. Schodek, za schodkiem, idzie ci ekstra. Ale co się stanie, jeśli nagle pomyślisz: „a co jeśli mi się wyleje?”? No właśnie, wtedy najczęściej się wylewa. Myślmy dobre myśli. 

Inny przykład, mamy postanowienie zmienić coś w swoim życiu, niech to będzie zdrowe odżywianie się. I chwila słabości, urodziny, jakaś okazja i stało się – zjedliśmy kawałek torta (albo i trzy;). To nasze „odstępstwo” może być zwykłym małym odstępstwem, które nic nie zmieni w naszym postanowieniu. Jak tylko będziemy myśleć o sobie dobre myśli, doceniać się za dobrą intencję zdrowego odżywiania. Jak będziemy dla siebie wyrozumiali i cierpliwi rozumiejąc, że każda zmiana wymaga czasu. Ale wystarczy, że pomyślimy „znowu to się stało, do niczego się nie nadaję, mam zero konsekwencji i zero silnej woli”. Jak się może zamanifestować taka myśl? Na pewno nie doda nam motywacji. Duża szansa, że plan zdrowego odżywiania się wyrzucimy do mentalnego śmietnika i wrócimy do coli, pizzy, czy cokolwiek jest tą naszą „słabością”. 

Jedziesz na starówkę, czy w inne oblegane miejsce z małym, malutkim parkingiem. „Na pewno nie będzie wolnego miejsca”. Wysyłając taką myśl, często otrzymujemy właśnie taką odpowiedź. Może lepsza byłaby myśl – „wszystko dobrze, jestem bezpieczna, życie mnie kocha i zawsze się o mnie troszczy”. 

Notka „dłużeje”, więc o najważniejszym dla mnie osobiście przykładzie, next time. Kocham Was bardzo. Kocham zimę. Blessing.  

Ps. Deja vu? Och, pewnie, że już o tym mówiłam. I będę jeszcze mówić. Mamy moc. Ty TEŻ masz moc. Empowering, czyż nie... Kiedyś, wcale nie tak daleko w przyszłość, każde dziecko będzie wiedziało, że myśli tworzą. Moje dzieci już wiedzą, haha. Powiedziałam im ostatnio „nie zdążymy przejść na zielonym, musimy na dwa razy, bo zaraz zapali się czerwone”. Znam to skrzyżowanie;) No i przeszliśmy pierwszy etap przejścia, zapaliło się czerwone i Jacek mówi: „MAMA, zapaliło się czerwone, bo MÓWIŁAŚ, że się zapali!”. A wieczorem oboje zawsze powtarzają „będę miał/miała dobre sny”. I mają. Rano: „będę miał/miała DOBRY dzień!”. I mają. I robimy razem afirmacje przed lustrem. Na początku, jakiś rok temu, Jacek nie był wstanie powiedzieć do lustra „kocham cię” (uciekał, potem zaciskał oczy jak mówił). Teraz mówi. I czuje to, co mówi. Daję im bazę. Życie kocha wszystkich, pozwólmy sobie to poczuć. 

(zdjęcia Eryka) <3